Możesz przekonwertować JSON na OTP w dowolnej aplikacji C++ w dwóch prostych krokach. Po pierwsze, używając Aspose.Cells for C++ , możesz przetworzyć JSON na PPTX. Następnie, używając Aspose.Slides for C++ , możesz przekonwertować PPTX na OTP. Oba interfejsy API są objęte pakietem Aspose.Total for C++ .
Konwertuj format JSON na OTP za pomocą C++
- Utwórz nowy obiekt IWorkbook i odczytaj prawidłowe dane JSON z pliku
- Zapisz JSON jako PPTX za pomocą metody Save
- Załaduj dokument PPTX za pomocą klasy Presentation
- Zapisz dokument w formacie OTP za pomocą metody Save
Wymagania dotyczące konwersji
Zainstaluj za pomocą konsoli Menedżera pakietów programu Visual Studio za pomocą Install-Package Aspose.Total.Cpp
.
Możesz też pobrać instalator MSI lub biblioteki DLL offline w pliku ZIP ze strony downloads .
Ustaw układ i konwertuj format JSON na OTP za pomocą C++
Podczas parsowania JSON do OTP możesz również ustawić rozmiar wierszy i kolumn, ładując JSON za pomocą klasy IWorkbook . Jeśli chcesz ustawić tę samą wysokość wiersza dla wszystkich wierszy w arkuszu, możesz to zrobić za pomocą SetStandardHeight metoda kolekcji ICells . Podobnie, aby ustawić tę samą szerokość kolumny dla wszystkich kolumn w arkuszu, użyj metody SetStandardWidth kolekcji ICells.
Konwertuj format JSON na OTP za pomocą znaku wodnego w C++
Korzystając z API, możesz również przekonwertować JSON na OTP ze znakiem wodnym. Aby dodać znak wodny do dokumentu OTP, możesz najpierw przeanalizować JSON do PPTX i dodać do niego znak wodny. Aby dodać znak wodny, załaduj nowo utworzony plik PPTX za pomocą klasy Presentation , pobierz pierwszy slajd, Dodaj Autokształt typu Rectangle, dodaj TextFrame do Rectangle, utwórz obiekt Akapit dla ramki tekstowej, utwórz obiekt Portion dla akapitu, dodaj znak wodny za pomocą set_Text() i zapisz dokument w formacie OTP.
Eksploruj JSON opcji konwersji z C++
Co to jest JSON Format pliku
Format pliku JSON (JavaScript Object Notation) to lekki i szeroko stosowany format wymiany danych. Wywodzi się z języka programowania JavaScript, ale obecnie jest niezależny od języka i obsługiwany przez różne języki programowania. Pliki JSON przechowują dane w ustrukturyzowanym i czytelnym formacie, dzięki czemu są łatwe do zrozumienia i przetwarzania zarówno przez ludzi, jak i przez maszyny.
Pliki JSON składają się z par klucz-wartość zorganizowanych w hierarchiczną strukturę. Reprezentują dane w prosty i intuicyjny sposób za pomocą obiektów (ujętych w nawiasy klamrowe {}) oraz tablic (ujętych w nawiasy kwadratowe []). Każdy klucz jest sparowany z odpowiednią wartością, która może być ciągiem znaków, liczbą, wartością logiczną, wartością null, obiektem lub tablicą. Ta elastyczność pozwala JSON obsługiwać złożone i zagnieżdżone struktury danych.
Jedną z głównych zalet formatu JSON jest jego prostota i łatwość użycia. Jego lekkość i minimalna składnia sprawiają, że jest wydajny do przesyłania danych przez sieci i przechowywania w plikach. Pliki JSON są powszechnie używane do wymiany danych między serwerami internetowymi a klientami, a także do plików konfiguracyjnych, interfejsów API i przechowywania danych strukturalnych.
Pliki JSON są czytelne dla człowieka i można je łatwo zrozumieć i zmodyfikować za pomocą tekstu redaktor. Można je również odczytywać maszynowo, co pozwala aplikacjom efektywnie analizować i przetwarzać dane JSON. Wiele języków programowania zapewnia wbudowane biblioteki lub pakiety do pracy z JSON, upraszczając analizę i serializację danych JSON.
Co to jest OTP Format pliku
Standardowy format OpenDocument (ODF) służy jako oparty na XML format pliku do reprezentowania różnych dokumentów elektronicznych, w tym arkuszy kalkulacyjnych, wykresów, prezentacji i dokumentów tekstowych. Format ten został znormalizowany przez Organizację Rozwoju Standardów Informacji Ustrukturyzowanej (OASIS) i został pierwotnie przyjęty przez ISO/IEC JTC1 SC34 w 2005 roku. Jedną z kluczowych zalet ODF jest to, że jest to format otwarty, co oznacza, że nie jest ograniczony przez prawa autorskie lub ograniczenia patentowe.
ODF jest zbudowany na schemacie XML pochodzącym z pakietu biurowego OpenOffice.org i wykorzystuje algorytm kompresji Zip. Jego celem projektowym jest niezależność od platformy, umożliwiając obsługę szerokiej gamy aplikacji i systemów operacyjnych.
Specyfikacja ODF definiuje trzy główne typy dokumentów: dokumenty tekstowe, arkusze kalkulacyjne i prezentacje. Każdy typ dokumentu odpowiada określonemu schematowi XML. Te schematy są zaprojektowane tak, aby można je było rozszerzać, co pozwala na dodawanie funkcji specyficznych dla aplikacji.
Dokumenty ODF mają możliwość szyfrowania i podpisywania przy użyciu standardów XML Encryption i XML Signature. Zapewnia to opcje bezpieczeństwa i integralności poufnych lub ważnych dokumentów.
Wiele aplikacji biurowych obsługuje format OpenDocument, w tym Apache OpenOffice, LibreOffice, IBM Lotus Symphony, a nawet Microsoft Office. To szerokie wsparcie zapewnia kompatybilność i ułatwia wymianę i współpracę dokumentów na różnych platformach oprogramowania.