ISO-bestandsformaat

Algemene ISO-archiefinformatie

ISO-archieven zijn digitale replica’s van optische schijfimages, die vaak worden gebruikt voor de distributie van software, besturingssystemen en grote datasets. Een ISO-bestand bevat alle gegevens en bestandssysteemstructuur van een cd, dvd of Blu-ray-schijf in één enkel bestand, waarbij de originele inhoud precies behouden blijft zoals deze op de fysieke media verscheen. Dit formaat wordt breed ondersteund op verschillende platforms en kan worden aangekoppeld als een virtuele schijf, op schijf worden gebrand of worden uitgepakt voor individuele bestandstoegang. ISO-bestanden zijn ideaal voor back-up, softwaredistributie en emulatie van fysieke schijven in virtuele omgevingen.

ISO-geschiedenisinformatie

• 1987: De ISO 9660-standaard werd opgesteld om ervoor te zorgen dat CD-ROM-gegevens op verschillende systemen konden worden gelezen, waarmee de basis werd gelegd voor het ISO-bestandsformaat.
• 1995: Met de komst van cd-branders werden ISO-bestanden populair als middel voor het distribueren van software en multimedia-inhoud.
• 2001: Toen dvd-media wijdverbreid raakten, bleef het ISO-formaat de standaard voor het maken en distribueren van schijfimages.
• 2007: De opkomst van Blu-ray-schijven versterkte de rol van ISO als universeel formaat voor gegevensopslag en -distributie met hoge capaciteit.
• Jaren 2010: ISO-bestanden werden steeds vaker gebruikt in virtuele omgevingen, waardoor besturingssystemen en grote softwarepakketten zonder fysieke media konden worden geïnstalleerd.
• Jaren 2020: ISO blijft een dominant formaat voor softwaredistributie, vooral voor grote datasets, besturingssystemen en veilige back-ups.

Structuur van ISO-archief

De structuur van een ISO-bestand is een directe replica van het bestandssysteem en de gegevensstructuur op de originele optische schijf. Hier is een overzicht van de structuur van een ISO-archief:

1. Primaire volumedescriptor: Deze sectie bevat metagegevens over het ISO-bestand, inclusief de volumenaam, systeem-ID en de grootte van het bestand.
2. Padtabel: De padtabel biedt een kaart van de mapstructuur binnen het ISO-bestand, waardoor snelle toegang tot bestanden en mappen mogelijk is. Het wordt gebruikt om bestanden efficiënt in het archief te lokaliseren.
3. Bestands- en mapgegevens: Deze sectie bevat de daadwerkelijke bestandsgegevens en mapstructuren, opgeslagen op dezelfde manier als op de originele schijf. De gegevens worden doorgaans opgeslagen in een sequentieel, niet-gecomprimeerd formaat, waarbij de oorspronkelijke lay-out van de schijf behouden blijft.
4. Opstartrecord (optioneel): Als het de bedoeling is dat de ISO opstartbaar is, bevat deze een opstartrecord met instructies voor het opstarten van een systeem vanaf het ISO-bestand, waarbij het gedrag van een fysieke opstartschijf wordt nagebootst.
5. Beëindiging van de volumedescriptorset: Dit markeert het einde van de volumedescriptorset en geeft de conclusie aan van de gegevensstructuur van het ISO-bestand.

ISO-compressiemethoden

SO-bestanden bevatten doorgaans geen compressiemethoden rechtstreeks in het formaat zelf; het zijn eerder exacte kopieën van de datastructuur van optische schijven, zoals cd’s, dvd’s of Blu-rays. Compressie kan echter extern worden toegepast bij het maken of beheren van ISO-bestanden:

• Niet-gecomprimeerd: De meeste ISO-bestanden zijn niet-gecomprimeerd, waardoor de exacte gegevensstructuur van de originele schijf behouden blijft. Dit garandeert volledige compatibiliteit met systemen die ongecomprimeerde schijfimages verwachten.
• Externe compressie: ISO-bestanden kunnen worden gecomprimeerd met behulp van algemene compressietools zoals ZIP, RAR of 7z. Dit verkleint de bestandsgrootte voor opslag of overdracht, maar de ISO moet vóór gebruik worden gedecomprimeerd.
• Geïntegreerde compressie (UDF): Sommige ISO-bestanden, vooral die welke de Universal Disk Format (UDF) gebruiken, kunnen geïntegreerde compressietechnieken bevatten, maar dit komt minder vaak voor en is niet standaard voor alle ISO-implementaties.

.iso-ondersteunde bewerkingen

Aspose.Zip API ondersteunt een verscheidenheid aan bewerkingen voor het werken met .ISO-bestanden, dit zijn schijfkopiebestanden die vaak worden gebruikt voor het distribueren van software en het maken van back-ups. Hier zijn enkele van de belangrijkste bewerkingen die worden ondersteund door de Aspose.Zip API voor .ISO-bestanden:

• ISO-bestanden lezen:
  • Openen en bladeren: Met de Aspose.Zip API kunt u een ISO-bestand openen en door de inhoud bladeren, vergelijkbaar met hoe u door een map navigeert.
  • Bestanden extraheren: U kunt afzonderlijke bestanden of mappen uit een ISO-image extraheren naar een opgegeven locatie op de schijf.
• ISO-bestanden maken:
  • Maak nieuwe ISO-images: U kunt nieuwe ISO-images maken uit een verzameling bestanden en mappen. Dit is handig voor het maken van back-ups of het distribueren van software.
• ISO-bestanden wijzigen:
  • Bestanden toevoegen: Voeg nieuwe bestanden toe aan een bestaande ISO-image.
  • Bestanden verwijderen: Verwijder bestanden van een bestaande ISO-image.
  • Bestanden bijwerken: Vervang bestaande bestanden binnen een ISO-image door nieuwe versies.
• Compressie en decompressie:
  • Hoewel ISO-bestanden zelf niet zijn gecomprimeerd, ondersteunt de Aspose.Zip API bewerkingen die verband houden met het comprimeren van bestanden naar andere archiefformaten voordat ze aan een ISO-image worden toegevoegd of na extractie worden gedecomprimeerd.
• Werken met bestandseigenschappen:
  • Eigenschappen bekijken: Bekijk eigenschappen van bestanden en mappen binnen een ISO-image, zoals grootte, aanmaakdatum en wijzigingsdatum.
  • Eigenschappen instellen: Wijzig indien nodig de eigenschappen van bestanden binnen de ISO-image.

Structuur van .ISO-bestand

Het ISO-bestandsformaat wordt gebruikt om een ​​exacte digitale kopie (of “afbeelding”) van een volledige optische schijf weer te geven, zoals een cd, dvd of Blu-ray. Hier is een overzicht van de structuur van een ISO-bestand:

1. Primaire volumedescriptor:

   • Magic Identifier: Bevat doorgaans de tekenreeks “CD001” om het bestand te identificeren als een geldig ISO 9660-bestandssysteem.
   • Volume-informatie: Inclusief metagegevens zoals de volumenaam, aanmaakdatum en volumegrootte.

2. Bestandssysteemgegevens:

   • Directory Records: Deze records definiëren de hiërarchie van bestanden en mappen binnen de ISO-image. Elk item bevat informatie zoals de bestandsnaam, grootte, locatie op de schijf en tijdstempels.
   • Padtabellen: Een tabel die alle mappaden in de afbeelding weergeeft, waardoor snelle toegang tot bestanden en mappen mogelijk is.

3. Opstartrecord (optioneel):

   • El Torito Boot Information: Als de ISO opstartbaar is, bevat deze sectie de instructies voor het opstarten van informatie en verwijzingen naar de opstartbare sectoren.

4. Bestandsgegevens:

   • Onbewerkte bestandsinhoud: De feitelijke gegevens van de bestanden die zijn opgeslagen in de ISO-image, gerangschikt in dezelfde volgorde als ze op de schijf zouden verschijnen.

5. Aanvullende volumedescriptor (optioneel):

   • Joliet Extensies: Biedt ondersteuning voor Unicode-bestandsnamen, waardoor uitgebreide tekensets mogelijk zijn die verder gaan dan de standaard ASCII die wordt ondersteund door de standaard ISO 9660.

6. Volumebeschrijvingsetterminator:

   • Eindmarkering: Een speciale descriptor die het einde van de volumedescriptors aangeeft, wat aangeeft dat er geen metagegevens meer volgen in de bestandsstructuur.

7. Metagegevens (optioneel):

   • Checksums en integriteitsgegevens: Sommige ISO’s kunnen checksums of andere gegevens bevatten om de integriteit van de bestanden in het archief te verifiëren.

Populariteit van het ISO-formaat

Het .ISO-bestandsformaat is lange tijd een belangrijk onderdeel geweest op het gebied van softwaredistributie, gegevensarchivering en systeemback-ups, voornamelijk vanwege het vermogen om de inhoud van optische schijven zoals cd’s, dvd’s en Blu-ray-schijven nauwkeurig te repliceren. Het ISO-formaat wordt op grote schaal toegepast op verschillende besturingssystemen, waaronder Windows, macOS en Linux, en is onmisbaar voor het maken van opstartbare media, het distribueren van grote softwarepakketten en het bewaren van digitale gegevens.

Voorbeelden van het gebruik van ISO-archieven

Hoewel uw tekst geen specifieke beperking vermeldt, is het belangrijk op te merken dat Aspose.Zip momenteel geen ondersteuning biedt voor het maken van opstartbare ISO-images. Het biedt echter functionaliteiten voor:
- ISO-bestanden openen en doorbladeren.
- Bestanden en mappen uit ISO-images extraheren.
- Nieuwe ISO-images maken uit bestandsverzamelingen.
- Bestanden toevoegen, verwijderen en bijwerken binnen bestaande ISO-bestanden.
- Bestandseigenschappen binnen de ISO-image bekijken en instellen.

    using (var archive = new IsoArchive(File.OpenRead("archive.iso")))
    { 
        archive.ExtractToDirectory("C:\\extracted");
    }

    using(IsoArchive isoArchive = new IsoArchive())
    {
        isoArchive.CreateEntry("example_file.txt", "path_to_file.txt");
        isoArchive.Save("new_archive.iso");
    }

    try (IsoArchive archive = new IsoArchive(new FileInputStream("archive.iso"))) {
        archive.extractToDirectory("C:\\extracted");
    } catch (IOException ex) {
    }

    try (IsoArchive isoArchive = new IsoArchive()) {
        isoArchive.createEntry("example_file.txt", "path_to_file.txt");
        isoArchive.save("new_archive.iso");
    }

    with aspose.zip.iso.IsoArchive(io.FileIO("archive.iso")) as archive:
        archive.extract_to_ditectory("c:\\extracted")

    with aspose.zip.iso.IsoArchive() as iso_archive:
        iso_archive.create_entry("input_file.dat", "data/input_file.dat")
        iso_archive.save("archive.iso")

Aspose.Zip offers individual archive processing APIs for popular development environments, listed below:

Aanvullende informatie

• ISO-klassen

Mensen hebben ernaar gevraagd

1. Waar wordt een ISO-bestand voor gebruikt?

Een ISO-bestand wordt gebruikt om een ​​exacte digitale kopie van een fysieke schijf te maken, zoals een cd, dvd of Blu-ray. Het behoudt de volledige inhoud en structuur van de schijf, waardoor deze ideaal is voor softwaredistributie, back-ups en het branden van nieuwe schijven.

2. Hoe maak ik een ISO-bestand?

Voor het maken van een ISO-bestand wordt gebruik gemaakt van schijfbeeldsoftware. Op Windows kunnen tools zoals ImgBurn of de ingebouwde functie ‘Een systeemimage maken’ worden gebruikt. Op macOS kan de toepassing ‘Schijfhulpprogramma’ ISO-images maken van schijven of mappen.

3. Kunnen ISO-bestanden worden gecomprimeerd?

ISO-bestanden zijn meestal niet gecomprimeerd, omdat ze bedoeld zijn als een exacte kopie van een schijf. U kunt een ISO-bestand echter comprimeren met formaten zoals ZIP of RAR, of het converteren naar een gecomprimeerd schijfimageformaat zoals CSO.