Format pliku Z

Ogólne informacje o archiwum Z

Archiwa Z to starszy format kompresji plików, używany głównie w systemach UNIX i wczesnych systemach Linux. Wykorzystują algorytm Lempela-Ziv-Welcha (LZW), który w momencie jego wprowadzenia był przełomową metodą kompresji danych. Format Z został zaprojektowany w celu zmniejszenia rozmiaru plików poprzez wydajne kodowanie powtarzalnych wzorców danych, dzięki czemu jest przydatny do oszczędzania miejsca na dysku i przepustowości w epoce ograniczonej pojemności pamięci. Archiwa Z zazwyczaj kompresują pojedyncze pliki, a nie całe katalogi, chociaż można je połączyć z narzędziami takimi jak tar, aby archiwizować i kompresować wiele plików jednocześnie. Chociaż format Z został w dużej mierze zastąpiony nowocześniejszymi metodami kompresji, pozostaje on ważną częścią historii obliczeń i nadal można go spotkać w niektórych starszych archiwach oprogramowania i systemach opartych na systemie UNIX.

Z Informacje o historii archiwum

• Lata 80.: Format Z został opracowany w początkach UNIX-a jako sposób na efektywną kompresję plików i oszczędność miejsca na dysku, które było wówczas cennym zasobem.
• 1983: Jako część systemu operacyjnego UNIX wprowadzono narzędzie compress, które tworzy archiwa Z. Szybko stało się standardowym narzędziem do kompresji plików w środowiskach UNIX.
• Koniec lat 80.: W miarę upowszechniania się systemów UNIX format Z stał się szeroko stosowany w dystrybucji oprogramowania, zwłaszcza do wysyłania i przechowywania dużych plików w sieciach.
• Lata 90.: Wprowadzenie bardziej zaawansowanych formatów kompresji, takich jak gzip i bzip2, zaczęło wypierać format Z ze względu na wyższe współczynniki kompresji i dodatkowe funkcje.
• Lata 2000: Choć format Z wypadł z łask w większości nowoczesnych aplikacji, nadal był obsługiwany w systemach UNIX i Linux w celu zapewnienia kompatybilności wstecznej ze starszym oprogramowaniem.
• Obecny: Chociaż format Z jest w dużej mierze przestarzały, nadal można go spotkać w starszych systemach i w niektórych szczególnych przypadkach użycia, gdzie wymagana jest kompatybilność ze starszymi narzędziami UNIX.

Struktura archiwum Z

Format archiwum Z jest stosunkowo prosty w porównaniu z bardziej nowoczesnymi formatami kompresji. Został zaprojektowany do kompresji pojedynczych plików i brakuje mu niektórych zaawansowanych funkcji dostępnych w nowszych formatach. Oto przegląd struktury archiwum Z:

• Nagłówek: Nagłówek archiwum Z zawiera podstawowe metadane, w tym magiczną liczbę (0x1f9d), która identyfikuje plik jako archiwum Z. Może również zawierać pewne flagi kontrolne, które dyktują parametry kompresji, chociaż są one minimalne w porównaniu z nowoczesnymi formatami.
• Skompresowany strumień danych: Głównym składnikiem archiwum Z jest skompresowany strumień danych, w którym przechowywane są dane plikowe po przetworzeniu przez algorytm kompresji LZW (Lempel-Ziv-Welch). Dane są kompresowane w postaci pojedynczego, ciągłego strumienia, co oznacza, że ​​cały plik musi zostać zdekompresowany, aby uzyskać dostęp do jakiejkolwiek części danych.
• Znacznik końca pliku (EOF): Format Z nie ma formalnej stopki, jak niektóre inne formaty. Zamiast tego koniec skompresowanego strumienia danych oznacza zakończenie archiwum. W podstawowym formacie Z nie ma wbudowanych sum kontrolnych ani funkcji weryfikacji integralności.

Z Metody kompresji

Format Z opiera się wyłącznie na algorytmie kompresji LZW (Lempel-Ziv-Welch). Metoda ta była innowacyjna jak na swoje czasy i wyróżniała się równowagą prostoty i wydajności. Oto bliższe spojrzenie na metodę kompresji stosowaną w archiwach Z:

1. Kompresja LZW: Algorytm LZW to technika kompresji oparta na słownikach, która zastępuje powtarzające się sekwencje danych krótszymi kodami, zmniejszając całkowity rozmiar pliku. Jest to metoda kompresji bezstratnej, co oznacza, że ​​oryginalne dane można doskonale odtworzyć ze skompresowanego pliku. LZW stał się popularny we wczesnych latach kompresji plików ze względu na stosunkowo dużą prędkość kompresji i dekompresji.
2. Brak dodatkowych filtrów i metod: W przeciwieństwie do nowoczesnych formatów kompresji, które mogą obsługiwać różne filtry i dodatkowe metody kompresji, format Z wykorzystuje tylko LZW bez opcjonalnych filtrów i ulepszeń. Ta prostota jest zarówno zaletą, jak i ograniczeniem, ponieważ sprawia, że ​​format jest łatwy do wdrożenia, ale mniej elastyczny i wydajny w porównaniu z nowszymi formatami.
3. Brak kontroli integralności: Format Z nie zawiera wbudowanych mechanizmów sum kontrolnych, takich jak CRC32 lub SHA-256, służących do sprawdzania integralności danych. W rezultacie wykrycie uszkodzeń w archiwum Z jest trudniejsze i polega na metodach zewnętrznych lub zachowaniu procesu dekompresji.

Obsługiwane operacje z rozszerzeniem .Z

Aspose.ZIP oferuje kompleksową obsługę pracy z archiwami Z, powszechnie używanymi w systemach operacyjnych typu Unix. Ta funkcjonalność upraszcza zarządzanie i manipulowanie skompresowanymi plikami w aplikacjach. Oto jak Aspose.ZIP daje Ci możliwości:

• Wyodrębnianie archiwów Z: Z łatwością wyodrębnij całą zawartość z archiwum .z. Aspose.ZIP zapewnia zachowanie integralności i oryginalnej struktury danych podczas procesu ekstrakcji.
• Precyzyjna selektywna ekstrakcja: Wyodrębnij określone pliki z archiwum .z. Umożliwia to selektywne odzyskiwanie danych na podstawie nazw plików lub innych kryteriów, optymalizując przepływ pracy i oszczędzając czas.
• Usprawniona kompresja: Twórz archiwa Z z plików i katalogów bezpośrednio w swoich aplikacjach. Aspose.ZIP wykorzystuje wydajną metodę kompresji LZMA2, aby znacznie zmniejszyć rozmiary plików, oszczędzając cenne miejsce na dysku. Wykorzystaj tę funkcjonalność do archiwizacji danych, tworzenia kopii zapasowych lub wydajnej transmisji plików.
• Opcje dostosowywania: Dostosuj proces kompresji, dostosowując poziomy kompresji i inne parametry. Aspose.ZIP pozwala znaleźć równowagę pomiędzy szybkością kompresji i wynikającym z tego rozmiarem pliku. Możesz dostosować proces, aby zoptymalizować go pod kątem szybszej kompresji lub osiągnąć maksymalną kompresję dla określonych potrzeb.

Struktura archiwum plików Z

Format pliku .Z, starsza metoda kompresji, ma strukturę zapewniającą podstawową, wydajną kompresję przy użyciu algorytmu LZW. Choć prostsza niż współczesne, jak formaty .xz , struktura pliku Z jest nadal kluczowa dla zrozumienia sposobu obsługi danych we wczesnych systemach UNIX. Oto przegląd struktury archiwum .Z:

1. Nagłówek pliku:

   • Magic Bytes: plik zaczyna się od magicznej liczby (0x1f9d), która identyfikuje go jako plik skompresowany .Z. Ma to kluczowe znaczenie dla rozpoznania typu pliku podczas dekompresji.
   • Flagi: Nagłówek może zawierać podstawowe flagi określające sposób przeprowadzenia kompresji. Flagi te mogą wskazywać, czy używane są pewne funkcje opcjonalne, takie jak użycie kodów o zmiennej długości.

2. Skompresowany strumień danych:

   • Dane skompresowane LZW: Główna część pliku .Z zawiera rzeczywiste dane pliku skompresowane przy użyciu algorytmu LZW (Lempel-Ziv-Welch). Dane są przechowywane jako pojedynczy, ciągły strumień skompresowanych informacji, co zmniejsza redundancję poprzez kodowanie powtarzalnych wzorców danych za pomocą krótszych kodów.
   • Brak bloków i segmentacji: W przeciwieństwie do bardziej złożonych formatów, które dzielą dane na bloki lub segmenty w celu niezależnej kompresji i łatwiejszego usuwania błędów, format Z kompresuje cały plik za jednym razem. Ta prostota była korzystna ze względu na ograniczone zasoby obliczeniowe tamtych czasów, ale może być wadą, jeśli plik jest uszkodzony.

3. Znacznik końca pliku (EOF):

   • Niejawne zakończenie: format Z nie ma wyraźnego znacznika końca pliku ani stopki. Skompresowany strumień danych jest po prostu uruchamiany aż do osiągnięcia końca pliku. Proces dekompresji trwa do momentu wyodrębnienia wszystkich danych lub napotkania błędu.
   • Brak wbudowanych kontroli integralności: W przeciwieństwie do nowoczesnych formatów kompresji, archiwa .Z nie zawierają sum kontrolnych ani innych mechanizmów weryfikacji integralności danych w strukturze plików. Brak wbudowanej funkcji wykrywania błędów oznacza, że ​​uszkodzenie można wykryć podczas dekompresji tylko wtedy, gdy dane wyjściowe są niekompletne lub nieprawidłowe.

4. Opcjonalne metadane:

   • Minimalne metadane: format pliku Z jest bardzo prosty i nie obsługuje dodatkowych metadanych, takich jak nazwy plików, znaczniki czasu lub rozszerzone atrybuty w skompresowanym pliku. Wszelkie takie informacje musiałyby być obsługiwane zewnętrznie, zazwyczaj przez system plików lub towarzyszące mu pliki.

Popularność formatu archiwum Z

Format pliku .Z był bardzo popularny we wczesnych latach systemów UNIX i Linux, głównie w latach 80. i 90. XX wieku. Stał się standardem kompresji plików na tych platformach ze względu na stosunkowo efektywne wykorzystanie przestrzeni dyskowej i krótki czas dekompresji. Format ten był powszechnie używany do dystrybucji oprogramowania, aktualizacji systemu i dużych plików danych, zwłaszcza w środowiskach, w których pojemność pamięci była ograniczona. Chociaż format Z został w dużej mierze zastąpiony nowocześniejszymi formatami kompresji, takimi jak gzip i bzip2 , nadal jest on obsługiwany w celu zapewnienia zgodności ze starszymi wersjami w wielu systemach UNIX i Linux. Pomimo spadku powszechnego użycia, format Z jest nadal spotykany w niektórych kontekstach archiwalnych i starszych repozytoriach oprogramowania, zachowując niszową, ale ważną rolę w historii informatyki.

Przykłady wykorzystania archiwów Z

W tej sekcji przedstawiono przykłady kodu demonstrujące sposób kompresowania i dekompresowania archiwów Z przy użyciu języków C# i Java. Poniżej znajdują się przykłady wykorzystania klasy ZArchive do pracy z plikami Z, ilustrujące, jak można nimi programowo zarządzać zarówno w środowiskach C#, jak i Java.

    using (FileStream source = File.Open("alice29.txt", FileMode.Open, FileAccess.Read))
    {
        using (ZArchive archive = new ZArchive())
        {
            archive.SetSource(source);
            archive.Save("alice29.txt.Z");
        }
    }

    FileInfo fi = new FileInfo("data.bin.Z");

    using (ZArchive archive = new ZArchive(fi.OpenRead()))
    {
        archive.Extract("data.bin");
    }

    try (FileInputStream source = new FileInputStream("alice29.txt")) {
        try (ZArchive archive = new ZArchive()) {
            archive.setSource(source);
            archive.save("alice29.txt.Z");
        }
    } catch (IOException ex) {
    }

    try (ZArchive archive = new ZArchive("data.bin.Z")) {
        archive.extract("data.bin");
    }

Aspose.Zip offers individual archive processing APIs for popular development environments, listed below:

Dodatkowe informacje

• Praca z archiwami Z

Ludzie pytali

1. Co to jest plik Z i czym różni się od innych skompresowanych formatów plików, takich jak ZIP lub GZIP?

Plik Z to skompresowane archiwum utworzone przy użyciu algorytmu Lempel-Ziv-Welch (LZW), powszechnie używanego w systemach UNIX. W przeciwieństwie do ZIP lub GZIP, które są nowocześniejsze i oferują lepsze współczynniki kompresji oraz dodatkowe funkcje, format Z jest prostsze i popularne w początkach informatyki. Pliki Z są zwykle spotykane w starszych dystrybucjach oprogramowania lub starszych systemach.

2. Czy pliki Z są nadal powszechnie używane?

Pliki Z nie są obecnie powszechnie używane, ponieważ w dużej mierze zostały zastąpione bardziej wydajnymi formatami kompresji, takimi jak GZIP, BZIP2 i XZ. Jednak pliki Z są nadal obsługiwane w wielu systemach UNIX i Linux w celu zapewnienia zgodności ze starszymi wersjami i nadal można je spotkać w archiwach starszego oprogramowania.

3. Czy mogę przekonwertować plik Z na inny format, np. ZIP lub GZIP?

Tak, można na bieżąco konwertować plik Z do innego formatu. Możesz wyodrębnić określony wpis z archiwum Z bezpośrednio do pamięci bez tworzenia pliku pośredniego. Pozwala to na bezproblemową integrację z innymi formatami kompresji, takimi jak gzip lub zip.